Laten we beginnen met wat er in ieder geval niet in een goed gemaakte sla hoort: ijsbergsla.

Ieder slablad is goed, maar niet de bladeren van de ijsberg. Knapperig blad - welzeker, maar ik proef in deze bladeren altijd de grond waarop de sla is geteeld. Die smaak domineert de groene smaak die een slablad zou moeten hebben. (Vreemd he, voor een krop sla die op een berg ijs is geteeld?).

De smaak van deze recept zit in de ingrediënten. Kies die met zorg uit en merk dan op hoe lekker het dan wordt. Begin met met mooie zachte, groene bladeren: groene bladsla, eikenbladsla, veldsla, kijk maar naar het versaanbod van de dag. Voor deze sla zijn knisperende slablaadjes wat minder geschikt.

Op de slabladeren brokkel je met de handen de stukjes walnoot en Roquefort, de lekkerste van alle blauwe kazen en tot slot maak je een vinaigrette en doe deze over de sla. Sla met noten en roquefort moet een ondersteunende vinaigrette hebben...

Een ondersteunende vinaigrette mag aanwezig zijn maar mag de mooie smaken van de kaas, slabladeren en de noten niet overheersen. Dus geen olijfolie en balsamico in de vinaigrette. Maar gewoon koolzaadolie en een klein beetje wijnazijn, of nog mooier: walnotenolie.

4 delen walnotenolie

1 deel wijnazijn

Theelepeltje zachte mosterd

Zout en peper

Even goed vermengen en over de salade gieten; niet zuinig zijn hoor. Wat teveel is, vindt zijn weg wel naar de bodem van de schaal. Kun je daarna lekker je stukj brood in dopen. Serveer deze salade serveren met een glas rode wijn en krokante toast.

PS. IJsbergla is vernoemd naar de transportwijze: in karren met brokken ijs, om zo de sla lang goed te houden in het warme Carlifornië.